Kippenei- allergie 

Allergie voor kippenei komt voor bij 2% van alle kleine kinderen. Op 4-jarige leeftijd zijn de meeste kinderen over hun kippenei-allergie heen gegroeid. Minder dan 1% van alle volwassenen houdt een kippenei-allergie. Eieren kunnen verwerkt zijn in heel veel soorten levensmiddelen. Kippeneieren zijn de meest gebruikte soorten eieren. Andere soorten zijn eendeneieren, ganzeneieren en kwarteleitjes. Het kan uitmaken of een ei rauw of gekookt wordt gegeten. Iemand die gekookt verdraagt, kan wel reageren op rauw ei. Ook zijn er meer (heftige) reacties op eiwit dan op het eigeel.

Algemene informatie:

Symptomen
Consumptie van ei kan leiden tot klachten van de luchtwegen, klachten van het maagdarmkanaal en zelden tot anafylaxie.

Luchtwegklachten, Klachten van de luchtwegen uiten zich als:

• ontstoken neusslijmvlies
• hoesten of kriebelhoest
• niezen
• hoorbare of piepende ademhaling
• benauwdheid
• slijmvorming
• astma

Maagdarmklachten, Klachten van het maagdarmkanaal uiten zich als:

• buikpijn
• misselijkheid
• overgeven
• koliek of darmkrampen
• ontstekingen in slokdarm, maagslijmvlies
• diarree
• constipatie
• soms slijm of bloed bij ontlasting

Anafylaxie,

Forse algemene reacties in het hele lichaam, uit zich als:

• eerst tintelingen in mond, keel, wangen of tong
• lokale netelroos (urticaria)
• daarna reacties in veel organen
• vaak met overheersende ernstige astma
• tot slot bloeddrukdaling
• shock

Eieren van andere soorten vogels bevatten vergelijkbare eiwitten als kip. Deze kunnen dus ook allergische reacties geven. Consumptie van kip, kalkoen en ander gevogelte leidt nauwelijks tot reacties. Wie reageert op inhalatieallergenen van vogels kan ook reageren op het eten van eigeel. Dit is een kruisovergevoeligheid.

Diagnose
Uw arts zal eerst navraag doen naar uw persoonlijke verhaal, de anamnese. Dit geeft de eerste aanwijzingen voor een mogelijke allergie. Ook zal hij vragen naar lichamelijke klachten en zo nodig een lichamelijk onderzoek uitvoeren.

Vervolgens kan uw arts besluiten om een bloedtest (CAP-test, of de oudere benaming RAST-test) en eventueel een huidpriktest te laten uitvoeren. Een voedselprovocatietest is tot slot de gouden standaard voor het aantonen van een voedselallergie. Soms moet deze provocatietest met enige regelmaat herhaald worden om na te gaan of u nog steeds reageert op het allergeen. Dat is vooral belangrijk bij kinderen, die over hun allergie heen kunnen groeien.

Ook kan een voedselprovocatietest aangeven hoeveel van het allergeen nodig is voordat een reactie optreedt.

In het kort:

• Eieren kunnen een levensbedreigende (anafylactische) reactie veroorzaken
• Iedere hoeveelheid ei kan klachten veroorzaken, dus ook een klein beetje
• Sommigen hoeven alleen rauw ei te vermijden, anderen zowel rauw als verhit
• Lees nauwkeurig alle etiketten van de ingrediënten voordat u een gerecht bereidt
• Kookt u voor iemand met voedselallergie? Overleg bij twijfel altijd eerst!
• Controleer of alle werkmateriaal goed is gereinigd
• Zorg dat bij de bereiding en het serveren geen kruisbesmetting optreedt! Als een gerecht in contact komt met ei, kunt u het niet meer aan de allergische gast geven
• Lees de praktische tips bij anafylaxie
• Ernstige reacties moeten met adrenaline worden behandeld. Dit gebeurt met een adrenalinepen (EpiPen, JEXT of Anapen). Deze eerste keus behandeling kan levensreddend zijn